"De beschreven cliëntverhalen zijn zorgvuldig geanonimiseerd. Namen, situaties en specifieke details zijn zodanig gewijzigd dat de oorspronkelijke personen niet herleidbaar zijn.
Over het de (on)zin van zelfcompassie
Mild zijn voor jezelf...
Allemaal goed en wel.
Ik zie de vlammende ergernis en opstand in de ogen van haar Rebel wanneer het woord “mildheid” valt…
Ze beukt onmiddellijk in met : “dat is een onderwerp dat ik niet tof vind!”
Een jonge, overbevraagde mama die zich bijna wanhopig afvraagt:
Een goede mama zijn; hoe doe je dat? en vooral: doe ik het goed?
Ze verslindt boeken over ouderschap. Reflecteert, analyseert, bekritiseert, …
Haar Rationele Denker draait op volle toeren. Het ouderschap is voor haar immers geen nattevingerwerk.
Een Perfectionistisch deel loert.
“Ik was gelukkig. Ik was zo blij met mijn leven. Ik had toffe hobby’s. Kon me helemaal storten op mijn werk. Ik ging vaak uit met vrienden… Er is voor mij duidelijk een "voor en een na."
Ik ben precies een andere mens geworden. En wie is dat nu? En als ik het ouderschap “perfect” opneem, kan ik mezelf dan wél graag zien als ouder?”
Een ouderliefde-zonder-grenzen die het meisje van toen een gevoel van onveiligheid gaf...
En “mildheid in haar mama-zijn” biedt op dit moment geen antwoord aan haar eigen Gekwetst Kind- stuk dat nu vooral schreeuwt om duidelijkheid en houvast.
Nee, hier voelt “lief en mild zijn voor jezelf” niet tof, onveilig zelfs, en niet wat het kleine meisje in haar nodig had en heeft. Wat heeft haar innerlijk kind dan wél nodig?
Hoe kan deze jonge moeder haar zorgend verantwoordelijk mama-zijn omarmen en tegelijkertijd haar innerlijk onzeker meisje geruststellen?
Wanneer is haar Verantwoordelijk ouder-zijn verantwoordelijk genoeg, vraagt ze zich af?
“Ik weet niet wat normaal is en wat niet. Ik ben hier zo onwetend in.”
Haar Rationele Denker zoekt haar te gidsen in de recentste pedagogische theorieën en de boeken op haar nachtkastje… Maar het brengt haar geen rust en geen voldoening.
Ik geef ruimte aan het geventileer over het gevoel van uitputting van haar Verantwoordelijk mamastuk.
En de frustraties en opstand van haar Rebel en haar Autonome die het gevoel hebben helemaal van het toneel geduwd te worden. Tijd maar vooral erkenning die ze mist om die dingen te kunnen doen die ze graag doet.
“Weeral een slapeloze nacht. En elke dag van hetzelfde. Het maakt me allemaal zo moe en boos."
En ik hoor en beluister het kleine meisje in haar dat zich niet gezien en gehoord voelt..
En dan komt:
“Patricia, wat heb ik nodig om ouderschap graag te doen?"
Met deze mooie inzichtsvraag eindigt ze zelf de sessie.
Een milde vraag naar zichzelf …
OOK aan de slag met zelfcompassie in jouw begeleidingen?
SCHRIJF JE vrijblijvend IN OP
DE WACHTLIJST
VAN HET TRAININGSTRAJECT
Wanneer de gordijnen voor de volgende editie openen, ben jij de allereerste die daarvan weet, én krijg je de kans om je in te schrijven aan bijzondere voorwaarden.
De gordijnen zullen op 27 maart 2025 opnieuw open gaan.
